Een zorgvolmacht is niet alleen noodzakelijk om bij onbekwaamheid van een persoon verder het beheer over diens vermogen te kunnen uitvoeren, het is ook een zeer nuttig instrument in het kader van estate planning. In dit kader is vooral de zogenaamde ‘in extremis planning’ van belang. Daarbij wordt in de zorgvolmacht bepaald dat wanneer iemand op stervens na dood is, er nog van alles kan worden geschonken. Van belang is dat goed aangeduid is aan wie kan worden geschonken, wat kan worden geschonken en door wie. Is degene aan wie mag worden geschonken ook de lasthebber dan is sprake van een belangenconflict en moet een andere lasthebber – de bijzondere lasthebber – aangesteld worden. Heel vaak is dat iemand van ons kantoor omdat dergelijke planningen van nature uit heel snel moeten gaan. Zo kregen we vorig jaar op een vrijdagmiddag rond 16u het bericht dat een persoon die een zorgvolmacht had verleden op heel korte termijn zou overlijden, waarschijnlijk nog de avond zelf. In die tijd hebben wij dan enerzijds moeten nagaan of er nog schenkingen waren die niet geregistreerd werden en of er nog bijkomende schenkingen moesten gebeuren. Daarbij moesten we dan een notaris vinden die nog bereid was rond 20 u een schenkingsakte te verlijden en moesten alle betrokkenen, op de stervende persoon na die dan door ons werd vertegenwoordigd, naar de notaris gaan om een schenkingsakte te verlijden. Het voordeel van die schenkingen of registratie van gedane schenkingen nog te doen is dat 27% erfbelasting in de rechte lijn en tussen echtgenoten niet verschuldigd is als er 3% schenkbelasting vóór het overlijden werd betaald of als er een schenkingsakte voor notaris werd verleden vóór het overlijden. Dat mag dus werkelijk heel kort voor het overlijden zijn. Aangewezen is dan ook dat de notaris het uur van het verlijden van de akte noteert om duidelijk te maken dat de akte wel degelijk vóór iemands overlijden (wat blijkt uit het overlijdensattest) heeft plaatsgevonden.